Oto kilka informacji zapewne Wam znanych. Może jednak zainteresują zebrane razem.
Popularność zawdzięczają żywym barwom – różne odcienie żółci, pomarańczu lub są dwubarwne czerwono brązowe.
Aksamitki są łatwe w uprawie i obficie kwitną.
Wyhodowano niezliczoną ilość odmian. Mają kwiaty pełne, półpełne i pojedyncze, od drobniutkich po pełne kule. Są odmiany niskie, średnie i wysokie, tworzące spore kępy.
Ich charakterystyczną cechą jest silny zapach liści ( niektórzy nazywają je śmierdziuszkami). Nowo wyhodowane odmiany pachną znacznie słabiej.
Aksamitki pochodzą z Ameryki Środkowej, nie tolerują mrozu. Wysadza się rozsadę lub wysiewa się do gruntu po majowych przymrozkach. Kwitną do pierwszych przymrozków jesiennych. Lubią miejsca słoneczne i mogą rosnąć na różnych glebach. W czasie suszy wymagają podlewania.
Aksamitki mają ciekawą właściwość wydzielania do gleby substancji zwabiającej w okolice korzeni szkodniki – nicienie i zabijają je.
Przekwitające aksamitki są spiżarnią dla wróbli, które lubią ich nasiona. Po zaschnięciu powinny trafić do kompostownika. Zmienią się w bardzo wartościowy nawóz. Gdyby w następnym roku jakaś resztka nasion wykiełkowała to można je łatwo przesadzić w odpowiednie miejsce.
Aksamitki rosną zdrowo, ale ich wrogami są ślimaki ze smakiem zjadające ich liście. Sadząc aksamitki blisko innych roślin można te rośliny ochronić przed ślimakami.
Lokalne nazwy aksamitek to: studentki, żaczki, bździuszki, turki, byczki i śmierdziuszki.
Aksamitki są łatwe w uprawie i obficie kwitną.
Nasze Przywory 